Robin Thomas, student sociaal-economische wetenschappen en PR-verantwoordelijke bij Unifac
"De live Q&A werd eigenlijk geboren op deze website. Ik stuurde een idee in via het contactformulier. Het leek me leuk om een podcast te organiseren over mentaal welzijn. De mensen achter deze website contacteerden mij, en samen hebben we dan wat gepingpongd tot de live Q&A geboren werd. Het voordeel van een live Q&A is dat je je gezicht laat zien. Je stelt je kwetsbaar op. Op die manier laat je zien dat het taboe rond mentaal welzijn te doorbreken valt. Dat was toch één van de voornaamste redenen voor mij om dit te organiseren.
Zo'n livestream presenteren is niet eenvoudig. Ik had nog nooit eerder zoiets gedaan en had dus wel wat stress, zeker in het begin. Maar ik wilde heel graag het verhaal van de studenten brengen, en gaandeweg namen mijn zenuwen af. We wilden open en eerlijk antwoorden op de vragen die we kregen en geen modelantwoorden creëren. Daarbovenop had je ook nog de tijd die we in het oog moesten houden ... Niet gemakkelijk, maar ik denk wel dat het ons gelukt is. Al kan ik de livestream wel niet opnieuw bekijken. Ik cringe echt als ik mezelf zo zie en hoor praten, haha.
In deze periode is mentaal welzijn nog belangrijker dan voordien. De quarantaine hakte er bij mij ook heel hard in. Dankzij mijn mama is het voor mij echter geen probleem om hulp te zoeken. Zij heeft toen ik twaalf jaar was al hemel en aarde verzet om mij naar een psycholoog te krijgen, en dat was de beste keuze van mijn leven. Ik ben door psychologische hulp helemaal opengebloeid en durf ook veel meer aan dan vroeger. Deze ervaring wilde ik graag delen met anderen, zodat ze er hun voordeel mee kunnen doen.
Via Unifac en Calamartes leerde ik DJ Eagl kennen. Hij is super open over mentale gezondheid en gebruikt zijn bekendheid om het taboe errond uit de wereld te helpen. Dat vind ik straf, want zo'n dj associeer je meteen met feesten, plezier en andere dingen die 'luid' zijn. Om het dan ook over een 'stiller' onderwerp te hebben ... Daar bewonder ik hem erg voor.
Dat ik op UAntwerpen arriveerde, is op zich al bijzonder. Ik had hier geen vrienden van in de middelbare school en ging ook nog eens op kot. Die eerste week was bijzonder hectisch. Ik kwam toen bij het STIP terecht, omdat ik mijn attest van dyslexie daar moest laten verifiëren. Ik werd opgevangen door een psychologe, die meteen door had dat ik overweldigd was door alle nieuwe indrukken. Zij vroeg me om de week nadien terug te komen. Dat tweede gesprek ging al een pak beter, want intussen was ik al meer gewend aan alles. Maar ik zal de hulp van het STIP niet snel vergeten. Als het wat minder met je gaat, kunnen zij je echt helpen.
In deze stressvolle periode kan ik mijn medestudenten enkel aanraden om dingen proberen te relativeren. Kijk naar wat jou gelukkig maakt en probeer daarnaar te streven, hoe onconventioneel dat ook lijkt. En neem de hulpmiddelen aan die je aangereikt worden. Het kan je enkel vooruit helpen."
Je kan de livestream hier herbekijken.
Dit artikel werd geschreven voor vanuituwkot.be, een online platform gecreëerd in coronatijden in opdracht van Universiteit Antwerpen.
Ben jij ook creatief bezig in quarantaine? Laat het ons weten!