Dorien Van Bael, studente taal- en letterkunde en vriend Tom Meysen, support engineer bij Cegeka
Tom: "Ik was al lang bezig met 3D-printen. Zelfs in die mate dat het voor mij een hobby was geworden. Ik heb zo eens het spel van Kolonisten van Catan geprint, omdat ik niks zo vervelend vond als die tegeltjes die niet op hun plaats bleven liggen ... Nu zijn ze geprint en hangen ze met magneetjes handig aan elkaar! Kortom, 3D-printen was voor mij een manier om dingen gemakkelijker te maken en een vast onderdeel van mijn leven. Toen corona in het land kwam, zag ik online dat andere mensen gelaatsschermen printten met hun 3D-printers. Dat vond ik een heel goed idee, en dus zijn we er zelf ook mee begonnen."
Dorien: "Tom maakte enkele prototypes om uit te testen en stuurde enkele berichten naar lokale rusthuizen en ziekenhuizen. Zo konden we snel mensen uit de brand helpen. Maar het kon meer en beter, dus zette hij een bericht op Facebook."
Tom: "Ik schreef het bericht, ging slapen en werd wakker met honderden berichten in mijn mailbox. Het was helemaal ontploft. Ik printte tussen de zestien en de twintig stuks per dag op dat moment. Dat was niet voldoende om aan de vraag te voldoen, dus heb ik mensen uit de regio gezocht om te helpen. Momenteel werken we met een vijftal mensen aan de gelaatsschermen. We hebben intussen zo'n zeshonderd exemplaren kunnen produceren."
Dorien: "Ik heb een bachelorproef te schrijven en te studeren, dus ik weet sowieso wel wat te doen in deze tijd. Maar ik maak tijd vrij om intussen pakketjes te maken. De gelaatsschermen gaan als een soort DIY-pakketje in een zakje. Het klaarmaken van de pakketjes doe ik altijd met maximale bescherming: een mondmasker, handschoenen ... Ook zet ik de datum van de productie op de verpakking en vragen we in onze communicatie om de onderdelen te desinfecteren bij aankomst."
Tom: "Dag en nacht draaien de printers hier. Onze vrije tijd gaat bijna helemaal naar de gelaatsschermen. Andere mensen halen series in of kijken eindelijk hun favoriete films nog eens, maar voor ons is er geen Netflix & chill!"
Dorien: "Iedereen zoekt zijn eigen weg hierin. Ik mis mijn vrienden aan UAntwerpen. Sommigen wonen helemaal aan de andere kant van het land. Ik vind het heel erg dat ik ze niet kan zien. Dus studeren we samen via Skype. Dat neemt het gevoel van eenzaamheid toch wat weg.
Het is ook belangrijk om niet aan je bureaustoel vast te roesten. Af en toe eens gaan wandelen en blijven buitenkomen is dus aan te raden. Anderzijds is het ook hooikoortsseizoen - voor mij een ramp, dus ik blijf veilig in mijn kot! Samen zitten we dit wel uit."
Dit artikel werd geschreven voor vanuituwkot.be, een online platform gecreëerd in coronatijden in opdracht van Universiteit Antwerpen.
Ben jij ook creatief bezig in quarantaine? Laat het ons weten!