Manao ahoana! Bonjour! Hallo!
Ik had nooit gedacht dat mijn buitenlands avontuur zo’n wending ging krijgen.
Op 11 februari vertrok ik met een bang hartje, een beetje stress maar met heel veel goesting naar de “andere kant van de wereld”. Ik was helemaal klaar om 12 weken stage te lopen in Antananarivo, Madagaskar.
De eerste zes weken verliepen vlot en van het coronavirus was hier nog geen sprake. Ik leerde nieuwe mensen kennen en maakte kennis met de geweldige Malagassische cultuur. Ik genoot van het lekkere eten en van “vendredi magnifique”(de plaatselijke “afterwork”). Maar uiteindelijk kon ook dit prachtige land niet gespaard blijven van de pandemie. Op 23 maart 2020 veranderde alles en moest ik ook in quarantaine. Gelukkig was ik niet alleen en kon ik rekenen op de steun en gezelligheid van een medestudente en het fantastische gastgezin waar wij mochten verblijven. We bleven samen in ons “kot” en deden nog talrijke leuke dingen: koekjes bakken, sporten, gaan wandelen, een goed boek lezen in het zonnetje enzovoort. Alleen was er steeds die grote onzekerheid: konden we nog wel terug naar België? Het aantal besmette personen bleef hier namelijk stijgen, de grenzen werden gesloten en internationale vluchten werden systematisch afgelast.
Madagaskar is een arm land. Hier is het momenteel voor de heel arme mensen kiezen tussen overleven door te blijven werken of thuis blijven en verhongeren. Er is nog steeds veel bedrijvigheid in het stadscentrum. De locals houden hun kleine winkeltjes open zodat er ’s avonds toch maar eten op tafel komt. Ook al is dat met het risico om besmet te worden. Daarom voelt het soms niet aan als een quarantaine, maar je merkt dat het virus toch een belangrijke rol speelt in het dagelijkse leven.
We zijn de afgelopen weken veelvuldig in contact geweest met onze faculteit, met de Belgische ambassade in Kenia en met het consulaat in Antananario om een uitweg te vinden uit deze toch wel benarde situatie. En het is ons gelukt! Morgen keren we terug naar België met een repatriëringsvlucht van Air France. Spannend! Veel te kort was mijn verblijf hier. Te kort voor alle dingen die ik nog wilde doen en nog wilde zien. Maar ik hou er veel fantastische herinneringen aan over. Ondanks de coronacrisis zal ik deze ervaring nooit vergeten!
Veloma! (=tot ziens!)
Dit artikel werd geschreven voor vanuituwkot.be, een online platform gecreëerd in coronatijden in opdracht van Universiteit Antwerpen.
Ben jij ook creatief bezig in quarantaine? Laat het ons weten!
Comments